Android
iOSNieuwe blog van Kevin: Fietsen tegen storm Erica
Het weer verandert sterk om ons heen. Zo hebben we dit jaar al met diverse stormen te maken gehad. Onze vaste blogger Kevin heeft geprobeert storm Erica te overwinnen... lees snel verder om te horen of het hem gelukt is.
Mijn benen willen niet meer. Ik ben helemaal op. Wat een rustige duurrit had moeten zijn is uitgelopen op een extreme uitputtingsslag. Het plezier in fietsen ben ik onderweg verloren. Mijn hele lichaam schreeuwt om warmte en mijn maag om eten. Als ik het fietspad langs Leidsche Rijn Centrum volg, kijk ik bij elk restaurant naar binnen. Het liefst bestel ik de gehele menukaart bij alle restaurants. Ik wil een tafeltje midden op Brusselplein neerzetten en alleen maar eten. Of het nu Grieks, Italiaans, Japans, kip of friet is het maakt mij even niet uit. Oh ja, en ik wil ook een warme chocolademelk!
4 UUR EERDER
Eindelijk! Het is een keer droog. De afgelopen weken heeft aan een stuk door geregend. Er was geen enkel moment waarbij ik naar buiten keek en het was droog. Maar vandaag wel!
Ik heb er zin in. Na storm Ciara en Dennis mag de wind van vandaag geen naam hebben. Na lange tijd ga ik buiten fietsen. De afgelopen winter heb ik veelal op mijn fietstrainer binnen de kilometers weggetrapt maar nu gaat het toch echt gebeuren. Ik kleed mij warm aan en stel met veel enthousiasme mijn fietsnavigatie in. Volgens mijn trainingsschema mag ik een ontspannen rit van 2,5 uur rijden. Ik vind het leuk om nieuwe plekken te ontdekken, dus ik stel een willekeurige rit richting het oosten op mijn fietsnavigatie in. Ik vul mijn bidon met sportdrank, haal mijn fiets uit de schuur en begin te trappen.
2 UUR LATER
Dit is niet te doen. De wind zorgt ervoor dat mijn ontspannen rit verstoord wordt. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar tegen de wind in fiets. Omdat ik alleen fiets, heb ik voor de gelegenheid muziek meegenomen. Eén oortje heb ik in, zodat ik wel veilig het verkeer om mij heen hoor. Het heeft weinig zin, want het enige wat ik hoor is het ruw zware geblaas van de wind.
Ik blijf maar trappen maar ik kom niet vooruit. Waarom heeft Piet Paulusma deze storm niet een naam gegeven? Hierbij benoem ik deze storm tot storm ‘Erica’. De wind haalt alle plezier uit mijn fietsrit. Als de wind niet vol in mijn gezicht blaast, blaast zij mij bijna omver vanuit de zijkant. Storm Erica is een taaie.
Ik wil naar huis en op de bank liggen voor de televisie. Laat Erica maar lekker buiten, ik ben er klaar mee. Ik zet mijn fiets aan de kant en neem een grote slok van mijn sportdrank. Mijn fietsnavigatie stel ik opnieuw in. Dit keer met mijn thuisadres. Het zit er op, ik ga het niet meer opnemen tegen Erica. Zij heeft gewonnen. Kennelijk wilt zij niet dat ik langer buiten ben.
IK WIL NIET MEER
Hoe is dit nu mogelijk? De wind is gedraaid en blaast opnieuw in mijn gezicht. Ik ben onderweg naar huis maar het gaat wat langer duren. Mijn bidon is leeg, ik heb geen eten meegenomen en er zijn geen restaurants in de buurt. Mijn benen zijn op en mijn maag schreeuwt om eten.
Het gerommel in mijn buik is van hier tot aan Leidsche Rijn Centrum te horen. Stiekem fantaseer ik hoe de bezorgdiensten eten in hun transportkoffer zetten en naar mij onderweg zijn. Hoe ideaal zou dat zijn? Ik lekker aan het fietsen en de scooter naast mij komt het eten brengen. Van die gedachte begint mijn maag nog harder te knorren.
Hoe harder mijn maag te keer gaat, des te slapper worden mijn benen. Had ik vandaag gewoon de rit binnen moeten doen? Waarom doe ik dit eigenlijk? Wat is het nut hiervan? Ik krijg allemaal donkere gedachten. Je kan wel zeggen dat de man met de hamer een enorme klap uitgedeeld heeft en ik rij op mijn allerlaatste reserves naar huis.
