Android
iOSKevin Blogt - Pizza als brandstof
Onze blogger Kevin heeft weer een leuke blog geschreven. Klik snel door om de blog helemaal te lezen!
Er lijkt geen einde aan te komen. De druppels vallen naar beneden en sterven op de stoeptegels. De tegels, eens lichtgrijs, zijn nu donkergrijs geworden. Ik pak mijn telefoon erbij en bezoek de website Buienradar. De kaart van Nederland is niet meer zichtbaar. Het is net of Nederland het koud heeft en zich probeert warm te houden onder een grote witte deken. Ik staar naar buiten en zie plassen grote rivieren worden. Dit gaat hem niet meer worden…
20 UUR EERDER
“Als ik je niet meer spreek, alvast een fijn weekend!”, ik hang op en kijk naar de klok. Over een paar uurtjes is het weekend. Nog een aantal emailberichten, een Excellijst, een Powerpoint-presentatie en dan zit de werkdag erop.
“Zullen wij iets leuks doen?”, app ik Sophie. Gelijk reserveer ik een tafel bij DE PIZZABAKKERS in Leidsche Rijn Centrum. Van horen zeggen zijn de pizza’s erg goed. De lat ligt hoog want ik neem Sophie, een half Italiaanse mee. Gelukkig is er nog plek om 19.30 uur. Een prima tijd want dan kunnen wij nog even snel de weekboodschappen binnenhalen.
DE VOLGENDE DAG
Ik barst van de energie maar ik ga echt niet naar buiten met dit weer. Ik ben net van mijn verkoudheid af en daarnaast gaat dit geen goede tijd worden, daar zijn de omstandigheden te slecht voor.
“Waarom ga je niet fietsen?”, vraag Sophie terwijl ik naar buiten staar. Dat kan natuurlijk ook. Een paar maanden terug heb ik een Tacx aangeschaft. Heel gemakkelijk zet ik mijn racefiets op de rollerbank en ik kan fietsen. Afgelopen winter heb ik mijn fiets niet aangeraakt omdat het te nat, glad of te koud was om buiten te fietsen. Nu kan ik gewoon droog binnen fietsen. Ideaal!
Samen met de aanschaf van de Tacx heb ik een abonnement van Zwift gekocht. Op mijn laptop zie ik mijn virtuele zelf terug. Hoe hard ik trap, zo hard trapt mijn virtuele ik. Inmiddels heb ik al meer dan 200 kilometer in deze virtuele wereld gefietst. Het is verslavend want in elke route zitten uitdagingen die je in het spel houden.
Ik kleed mij om, start het spel en begin te trappen. De pizza van gister heeft voor extra energie gezorgd en ik race door het spel heen. Met meer dan 40 kilometer per uur sjees ik door de virtuele straten van Londen.
18 UUR EERDER
“Op naam van Kevin.”, antwoord ik de serveerster op de vraag of wij gereserveerd hadden. De serveerster begeleid ons naar een tafel vlak bij de open keuken. Er wordt hard gewerkt in de keuken. De eye-catcher van het restaurant is de grote steenoven in het midden van de keuken. De koks zijn druk bezig met het rollen van deeg, het beleggen en het bakken van pizza’s in de grote steenoven. De geur van vers gebakken pizza’s is vanaf de voordeur tot aan achter het restaurant te ruiken. Heerlijk!
Al snel worden er twee seizoenwijnen geserveerd, dit op aanraden van de serveerster. Samen met Sophie proost ik op het weekend en maken wij plannen voor het weekend.
Na mijn derde slokje wijn wordt het voorgerecht geserveerd. Een lekker romige burrata met gegrilde paprika wordt op tafel gezet. Stiekem baal ik dat wij deze delen, want hij smaakt erg goed! De smaak van de burrata doet mij heel even denken aan onze vakantie in Florence.
EEN VIEZE!
Opnieuw vallen er druppels naar beneden. De druppels sterven nu op een blauwe handdoek. De druppels komen nu niet van de grote grijze wolken maar van mijn voorhoofd. Ik ben zojuist uit het centrum van Londen gefietst en ben begonnen aan een klim van een van de steilste heuvels in het spel. Mijn Tacx leest het stijgingspercentage en past de zwaarte van het trappen aan. De klim wordt gesimuleerd en het lijkt alsof ik echt een heuvel beklim. Ik ga op mijn pedalen staan en kom los van mijn zadel. Dit is een vieze en ik leg mijn tong op mijn kin. Sophie die meekijkt op het laptopscherm ziet dat ik het moeilijk heb en dept met een handdoek het zweet van voorhoofd. Ik wilde niet naar buiten omdat ik geen zin had om nat te worden. Nu ben ik toch nat geworden, alleen niet door de regen maar door mijn eigen zweet.
Onze kat Benny is ook komen kijken. Hij volgt met zijn hoofd de trappers. In hetzelfde tempo als mijn trappers beweegt Benny zijn hoofd. Na een paar minuten is hij er klaar mee en waggelt duizelig op zijn vier poten de kamer uit. Ook ik besluit te stoppen. Dit was een lekkere training. Met volle benen en een bezweet lijf stap ik de fiets af.
PIZZATIME
Een klein half uurtje later wordt hetgeen geserveerd waar wij voor kwamen. Twee grote borden met op elk bord een groot en rijk belegde pizza. De pizza is deels voorgesneden dus knoeien met een mes hoef je eigenlijk niet te doen.
De pizza’s zijn erg goed en gaan er helemaal in. Ook Sophie krijgt de pizza op al heb ik met een puntje geholpen. Als dessert wordt een frisse cheesecake geserveerd. De citroentonen zorgen ervoor dat de cheesecake niet zwaar op de maag ligt. De perfecte afsluiting van de avond. Een betere start van het weekend is er niet!
