Nieuwe blog van Kevin!

Onze blogger Kevin heeft weer een leuke nieuwe blog geschreven. Dit keer over zijn 'MOST' sportieve momenten van 2019.

Vandaag hadden we geen zin om te koken dus eten we lekker buiten de deur. Het jaar zit er bijna op, hoogtijd om terug te kijken op mijn drie sportieve hoogtepunten. Niets is leuker om te doen dan met lekker eten en drinken.

Zal dit lekker zijn? Dat zal toch wel anders leggen zij dit er niet bij. We zitten aan tafel met tussen ons in een wit pannetje. Met een prikker prik ik in een stukje bleekselderij en dip in een pannetje met gesmolten kaas. Stiekem is alles lekker met kaas dus dit zal vast smaken. Ik roer de prikker met bleekselderij door de bodem van het pannetje. Het lijkt of het stukje bleekselderij twee keer zo groot is geworden maar de helft is kaas. De kaas druipt van het stukje bleekselderij in het pannetje. Ik blaas de warmte van het stukje bleekselderij en neem een hap...

Op nummer 3: Triathlon van Huizen
Vijf dagen in de week kom ik in Huizen. Als ik de uren bij elkaar op tel kan het zomaar zo zijn dat ik meer in Huizen ben dan in Utrecht. Het is vroeg in de ochtend en ik ben klaar wakker. Heb ik er alles aangedaan om fit aan de start te staan? In aanloop naar deze triathlon heb ik deelgenomen aan een aantal hardloopwedstrijden en een duathlon. Ik voel mij goed maar merk dat ik toch onzeker ben. De vorige triathlon moest ik vanwege een blessure afzeggen. In aanloop naar die wedstrijd raakte ik drie dagen eerder in botsing met een doelpaal. De zes hechtingen in mijn knie maakte het onmogelijk om aan de start te verschijnen. Dit zal mijn terugkeer moeten worden. Na de finish mag ik mijzelf weer triatleet noemen. Ondanks dat ik zenuwachtig ben, kan ik niet wachten!

Het is snikheet en mijn wedstrijd begint pas in de middag. De zon staat op zijn hoogst en brand al in mijn nek als ik het evenemententerrein betreed. Ik zie een deelnemer die deel neemt aan een andere afstand wordt afgevoerd door de EHBO. De hitte was voor deze deelnemer te veel geworden.

Ik neem een duik in het water en zoek een plekje tussen de overige deelnemers in het water. Er wordt gezwommen vanuit de haven. Wij zwemmen tot de gele boei en weer terug. Het water zorgt ervoor dat mijn lichaam koelt en ik heb geen last meer van de hitte. Na een dramatisch klinkend muzieknummer is het dan zo ver, het startschot! Het is ploeteren en vechten voor elke meter. Links en rechts voel ik andermans benen en armen langs mijn lijf. Ik zwem in de staart van de grootste groep. Inhalen lukt niet, voor mij en naast mij ben ik ingesloten door andere deelnemers. Dit wordt een hoop goed maken op de fiets en het lopen.

Zoals gepland kan ik een hoop goed maken met fietsen en lopen. Het fietsparcours is verkeersvrij en ik race door de straten en wijken van Huizen. Er zit een kleine klim in het parcours en voor het eerst vandaag begin ik mijn benen te voelen. Mijn wissel van fietsen naar hardlopen gaat ook goed. Al snel heb ik mijn fietsschoenen ingeruild voor hardloopschoenen en begin met mijn sterkste onderdeel. Na afloop lees ik op de uitslagenpagina dat er maar 10 deelnemers sneller waren met lopen en ik finish uiteindelijk als 23e. Mijn tijd ten opzichte van mijn eerste triathlon is met bijna 10 minuten verbeterd. Maar het mooiste; ik ben terug!

Wijnen, wijnen, wijnen!
Het heeft wel iets. De lichtpittige smaak van bleekselderij en het zachte van de kaas maakt het een verassend smaakcombinatie. Er liggen ook andere groente op het bord. Champignons, komkommer en paprika. Daarbij is er flink wat brood geserveerd. Brood met kaasfondue is bij uitstek mijn favoriet. “Zullen wij nog wat te drinken halen?”, vraagt Sophie. We lassen een kleine pauze in en lopen naar de wijnkasten in het midden van de ruimte. Wij zijn bij Wijn- en eetbar MOST. Bij binnenkomst zijn wij hartelijk ontvangen door de gastheer en hij heeft ons het concept uitgelegd. Wij hebben de mogelijkheid om meer dan 100 wijnen te proeven. Met behulp van de Most-kaart kunnen we de verschillende wijnen zelf tappen vanuit de wijnkoelingen. Boven elke fles hangt een kaartje met een korte uitleg over de druif en smaken van de wijn. Het fijne van deze koelingen is dat ik ook de mogelijkheid heb om een klein slokje te proberen van de wijn. Je kunt kiezen voor een slokje, half- of heel glas. De fles waar ik voor sta ken ik en ik tap een half glas. Sophie gaat voor een andere en tapt ook een half glas. We tappen bewust een half glas, zodat we veel wijnen kunnen proberen.

Op nummer 2: Zomeravond cup
Het was een sportief jaar. Na aanloop naar het triathlonseizoen toe heb ik aan veel losse wedstrijden deelgenomen. Ik wilde de wedstrijden gebruiken om wedstrijdervaring op te doen. Werken naar verschillende doelen toe. Zo zag ik eind 2018 een advertentie van een wedstrijd met een eindklassement. Bij inschrijving doe je mee aan vier hardloopwedstrijden waarbij de drie snelste tijden meedingen in het eindklassement. De wedstrijd wordt georganiseerd door Hellas Utrecht. Een vereniging waarbij amateurs maar ook topatleten bij aangesloten zijn. Dit wordt een wedstrijd waarbij ik mij met fanatieke hardlopers kan gaan meten. De wedstrijden gaan goed en het is een PR festival. Nog nooit was ik zo snel met een 5km wedstrijd als tijdens deze wedstrijden. In het eindklassement stijg ik naar een derde plaats en daar eindig ik uiteindelijk ook. Op de slotdag verbreek ik mijn PR opnieuw met twee seconden en word ik tijdens de prijsuitreiking gehuldigd op het podium. Nog nooit stond ik op een podium en ik moet zeggen dit smaakt naar meer!

The secret ingredient is always cheese
“Is alles naar wens?”, vraagt de gastheer, “Als jullie nog extra brood willen dan hoor ik het graag.”
De vriendelijke gastheer haalt een leeg wijnglas van onze tafel en wijst naar de wijnkoelingen.
“Onder de koelingen kunnen jullie een nieuw glas pakken wanneer jullie nog een wijn willen proberen.” Ik begin wat languit te zitten. Ik kan hier namelijk echt van genieten. Samen met Sophie lekker eten en drinken in een gezellig wijn- en eetbar. Ik staar wat om mij heen.

Buiten op het Brusselplein hangen kerstlichtjes en er zijn kermisattracties neergezet. Net voor binnenkomst in de Wijn- en eetbar MOST roken we de geur van verse oliebollen. Ten hoogte van kiprestaurant Alan en Pims staat een kraam die oliebollen, beignets en wafels verkoopt. Inmiddels hebben wij daar al wat oliebollen gekocht. Eigenlijk is in Leidsche Rijn Centrum altijd wat te beleven.
Binnen is de wijn- en eetbar strak en industrieel ingericht. Maar voelt niet afstandelijk en koud aan. In tegendeel.

Met een servet veeg ik wat kaas uit mijn mondhoeken en sta weer op. Samen met Sophie lopen wij opnieuw naar de wijnkoelingen. Nu staan wij voor een andere koeling. “Zullen we wat Italiaanse wijnen proberen? ” vraagt Sophie. Dat is goed. In April gaan wij voor een korte vakantie naar Italië en dan hebben wij nu al wat voorpret.
Sophie tapt een Valpolicella en ik ga voor een Barolo. Opnieuw tappen wij een half glas. Na het proeven van de wijn had ik achteraf een heel glas moeten tappen. Hij is hemels. Tussen de wijnkoelingen fantaseren wij over ons aankomende vakantie. Een vakantie vol wijn, pasta, pizza en ijs…

Op nummer 1: San Diego Triathlon, mijn absolute hoogtepunt.
Hoe vet zal het zijn om in “the land of opportunity” een triathlon te doen? In de stad waar de triathlon oorspronkelijk vorm kreeg in de disciplines zwemmen, fietsen en lopen. Sophie en ik hadden al het plan om op vakantie te gaan naar Amerika. Al vroeg dit jaar pluisde ik het internet af naar een wedstrijd in een van onze geplande bezoekende Amerikaanse steden. Alles viel op zijn plek toen ik uitkwam bij de San Diego Triathlon. Mijn afstand en ook nog eens in de stad waar onze vakantie begint.
Qua organisatie was het wel even schakelen. Naast mijn gewone vakantiespullen moest ik nu ook zwem-, fiets- en hardloopspullen meenemen. Mijn eigen fiets liet ik thuis. Ik besloot om daar een fiets te huren.
Wij kwamen op donderdag aan en de wedstrijd was op zondag. Op vrijdag haalde ik mijn fiets op om kennis te maken met dit racemonster.

Zondagmorgen ging al vroeg de wekker en om 6 uur in de ochtend melde ik mij op het wedstrijdterrein. Op mijn arm en been werd er met zwarte stift mijn wedstrijdnummer geschreven en liep richting het water. Ook hier zwem ik in de haven. Dit wordt mijn eerste zwemonderdeel in zoutwater want de haven staat in verbinding met de zee. De eerste meters in het water was ik dat even vergeten en ik hoest het zoute water uit mijn mond. Het zwemmen ging boven verwachting goed. Nog nooit kwam ik zo snel uit het water. Helaas behoorde ik ondanks mijn snelle zwemmen toch tot de staart van de groep. Opnieuw moet ik met fietsen en hardlopen veel gaan goed maken. Ik ren vanuit het water de wisselzone in en klim op mijn fiets. Het fietsparcours is simpel. Een recht stuk, met een kleine klim en vervolgens omdraaien. De één na de ander haal ik gemakkelijk in tijdens het fietsen. Voor mij rijdt een dame op een tijdrit fiets en ik kan haar aardig bij houden. Sterker nog, ik ga haar in het laatste gedeelte van het parcours voorbij.

Ik zet mijn fiets terug in de wisselzone en wissel mijn fietsschoenen in voor hardloopschoenen. Het laatste onderdeel. Ik ren over de boulevard van de haven van San Diego. Langs de weg zijn er enthousiaste Amerikanen die elke deelnemer toejuichen. Ik merk dat ik nog voldoende kracht heb en ik loop een steady 5km. Er zijn maar 5 deelnemers overall die sneller waren met lopen dan ik.

Na afloop van de race lopen wij naar de uitslagenstand. Met een QR code kan ik mijn uitslag teruglezen. Daar lees ik iets wat ik niet kan geloven. Ik ben in mijn categorie 3e geworden! Voor de tweede keer dit jaar zal ik worden gehuldigd op het podium. Wie had dat verwacht? Een sport die ik vorig jaar voor het eerst in mijn leven deed en dan nu 3e plek in de stad waar de sport begonnen is. De bronzen medaille wordt tijdens de ceremonie overhandigd en mijn naam wordt genoemd als ik het podium betreed. Uitzinnige Amerikanen klappen en juichen. Dit is de ultieme bekroning op keihard trainen het afgelopen jaar. Ik sluit het triathlonseizoen af met een lange vakantie in Amerika en kan terugkijken op mijn absolute sportieve hoogtepunt van 2019.

Dolce vita
“Het was heerlijk!”, antwoord ik de gastheer. Zelfs de tweede schaal brood hebben wij op gekregen.
“Hebben jullie nog ruimte voor het dessert?”, vraagt de gastheer, “Ik heb een heerlijke brownie op de kaart staan.”
Laat maar komen!


Een warm geserveerde brownie wordt op tafel gezet. Samen genieten van het dessert en nippen nog wat van onze wijn. Wat zitten wij toch heerlijk hier en dat op tien minuten afstand van huis. Wat een luxe! Wij zijn al eerder bij Wijn- en eetbar Most geweest maar wij hadden hier nog nooit gegeten. De kaasfondue enkel geserveerd op zondag, maandag en dinsdag is een absolute aanrader. Wat ons betreft mag dat elke dag op de kaart gezet worden. Het uitzoeken van een wijn maakt de avond ook tot een ontdekking van smaken. Daarnaast maakt de mogelijkheid van het tappen van een slokje wijn het prettig om nieuwe wijnen te proberen. Wij komen zeker terug

Meld je aan voor onze nieuwsbrief

/ ( mm / dd )