Android
iOSNieuwe blog van Kevin: 'de draad weer oppakken'
Onze sportieve blogger Kevin vertelt jou in zijn nieuwe blog over zijn avonturen in en rondom Leidsche Rijn Centrum.
Lees hieronder de nieuwste blog van Kevin!
“Ga je nog naar buiten?”, vraagt Sophie. We liggen allebei op de bank. Wij kijken het laatste deel van de film. Gisteren zaten wij ook op de bank maar hebben we het einde gemist doordat wij allebei in slaap zijn gevallen. Gelukkig kwam Benny met zijn pootjes op mijn buik mij wakker maken.
Ik heb eigenlijk niet zo’n zin om naar buiten te gaan. Over een paar weken sta ik aan de start van de Maarsseveenloop en wil niet onder doen aan de tijd die ik afgelopen februari daar liep. Wij zijn alweer twee weken terug na onze vakantie in de Verenigde Staten, dus het is weer tijd om de draad weer op te pakken. Het voelt benauwd aan. Ondanks dat het oktober is voelt het als een zomerdag.
2 UUR LATER
Het geluid van mijn maag overstemd de muziek in 30ML LEIDSCHE RIJN. De industrieel gezellig ingerichte koffiezaak zit goed vol. Met een beetje geluk konden we een tafeltje vinden. We zijn hier al eens eerder geweest en dit is een leuke zaak om voor een goede kop koffie om te rijden. Ondanks dat de inrichting strak is, voelt de sfeer huiselijk aan.
Sophie geeft mij de menukaart aan. Ze hebben veel lekkere dingen en houden met vele diëten rekening. Stiekem zou ik alles wel willen bestellen zoveel honger heb ik.
Sophie bestelt Americain Pancakes en ik een Granola Deluxe. Gelukkig hoeven wij niet lang te wachten en staan er twee grote borden op tafel. In een recordtijd heb ik mijn lunch op en gelukkig mag ik Sophie helpen in het verslaan van haar pancakes.
1,5 UUR EERDER
“Hardloopsessie gestart!”, roept een stem in mijn koptelefoon. Ik heb zojuist STRAVA aangezet en begin te rennen. Mijn lichaam moet nog wennen en voelt erg stroef aan. Misschien ben ik te enthousiast begonnen met sporten na de vakantie. Al dagen loop ik met spierpijn. Even doorheen bijten zodra ik goed warm ben moet ik het niet meer voelen. Ik merk ook dat ik moeite heb met de temperatuur. Het voelt als 30 graden aan maar het is maar 20 graden. Mijn licht grijze shirt veranderd langzaam in donkergrijs en ik veeg het zweet van mijn voorhoofd.
Mijn lichaam wordt warm en ik begin de spierpijn minder te voelen. Het rondje wat ik loop bestaat uit verharde- en onverharde paden. Ik probeer goed te worden op elke type ondergrond.
Op een smal onverhard pad kom ik mijn buurman met zijn hond tegen. Wij lopen elkaar tegemoet, ik rennend en hij met zijn hond wandelend. De hond is overenthousiast als hij mij ziet en de buurman heeft moeite om de hondenriem strak te houden. De hond springt op zijn achterpoten, blaft en ik kan geen kant op. Met een acrobatische sprong spring ik van het pad af op de autoweg en hervat mijn hardloopsessie.
3 UUR LATER
“Waar zullen wij kijken?,” vraag ik Sophie.
- “Misschien HEMA?” wij zijn in het Leidsche Rijn Centrum. Met een volle buik van de Americain Pancakes en de Granola Deluxe staan wij op Brusselplein. De onverwachte warme temperatuur heeft er voor gezorgd dat de terrassen lekker gevuld zijn. Bij het passeren van het terras van BAR IBERICO denk ik nog even terug aan de tapas die ik at met Sophie na afloop van de Triathlon in Huizen. Een aantal kinderen waagt een slalom tussen de waterstralen van de fontein. Heel even lijkt het of dat de herfst, winter en lente overgeslagen zijn en het gewoon weer zomer is.
We gaan op pad voor een cadeau voor een 1-jarig kindje. Morgen gaan wij op visite bij zijn ouders. HEMA heeft veel spulletjes en de vorige keer waren wij daar ook goed geslaagd. Wij lopen langs het schap vol met speelgoed. Ze hebben een ruim assortiment aan houtenspeelgoed. Sommige speeltjes ken ik van vroeger en wij lopen naar de kassa met een hamerspel.
DE LAATSTE KILOMETERS
Ik kijk op mijn telefoon en STRAVA geeft aan dat ik nog twee kilometer heb te gaan. Ik ben aardig vermoeid en dat zie ik ook terug aan mijn tijden per kilometer. Ik loop niet op mijn schema van mijn PR. Dat had ik ook niet verwacht, dit is pas de eerste vijf kilometer na de vakantie. Met de laatste kilometers heb ik het altijd het moeilijkst. Een dikke maand terug bleek dat ook tijdens een hardloopwedstrijd in Harmelen. Daar liep ik vier van de vijf kilometer aan kop en in de laatste kilometer kon ik het tempo niet meer vasthouden. Ik werd uiteindelijk vierde.
Nu probeer ik zo ontspannen mogelijk mijn laatste kilometer te lopen. Steeds vaker kijk ik op mijn telefoon en ik zie dat mijn PR tijd verstrijkt. Ik probeer op de muziek te concentreren.
“5 Kilometer!”, de houterige stem van STRAVA klinkt boven de muziek uit en ik beëindig de hardloopsessie. Het is geen toptijd maar het is een begin. Een evenaring van mijn parcoursrecord in Maarsseveen moet over twee weken vast lukken.
Deel dit artikel
